Een wijzende hand. Een beschuldigende vinger.
Ken je dat? Krijg je wel eens die vinger? En geef je ‘m ook wel eens aan een ander? Als je eerlijk bent: waarschijnlijk allebei. Soms is het gewoon heel prettig om naar de ander te wijzen, want ja, die doet of zegt iets wat jou raakt.
Maar ja, als de ander dat ook doet, naar jou wijzen, hoe kan het conflict dan opgelost worden?
Er wijst 1 vinger naar ‘de ander’, maar er wijzen er 3 terug, naar jezelf.
Hoe kun je er zelf wat aan doen?
Door te kijken en te voelen wat het is dat jou raakt en daarmee aan het werk te gaan.
Dat is niet altijd makkelijk, ik heb zelf ervaren dat zo’n proces tijd kan kosten (toen kende ik hypnose nog niet). Maar als het je lukt om datgene wat jou zo raakt, te transformeren, dan verandert ook de dynamiek tussen jou en de ander, omdat je voor jezelf de lading eraf hebt gehaald. Dat betekent dat je voortaan niet meer vanuit (oude) pijn reageert.
Wijzen, beschuldigen, oordelen, of gewoon ergens een mening over hebben; het zegt niets over het object of de persoon waar het over gaat. Het zegt alles over degene die het oordeel velt. Die plakt zogezegd zijn plaatje ergens op (projectie). En zo hebben we allemaal onze eigen ‘bril’ op waarmee we onze eigen plaatjes inkleuren. Gevormd door onze opvoeding, cultuur enzovoort.
Als beide partijen bereid zijn om naar hun eigen aandeel te kijken in het conflict, is er opening en ruimte voor gesprek, luisteren, begrijpen, accepteren en loslaten. Bij buurtbemiddeling heb ik dit verschillende keren mogen meemaken; mensen die elkaar dan toch weer vinden en dat is echt super! Daarnaast heb ik ook ervaren dat het kan gebeuren dat de ander niet kan luisteren en geen zelfreflecterend vermogen laat zien en ook geen verantwoordelijkheid neemt voor dat wat gezegd/gedaan is. En dan rest maar 1 ding: afstand nemen, vanuit zorg voor jezelf. Want er is er maar 1 die dat kan doen en dat ben je zelf. En dat heeft niets met egoïsme te maken – wel met houden van jezelf. Harry Jekkers heeft er een leuk liedje over geschreven: Ik hou van mij.
https://www.youtube.com/watch?v=JmtPXcsitqs
PS de wijzende vinger hiernaast op de foto heb ik zelf gemaakt in het kader van het verwerken van een bovengeschetste situatie. Een proces dat me heeft geholpen om het te verwerken, accepteren en los te laten.
Hij is iets groter dan levensecht, gemaakt van kippengaas en papier maché. En als je interesse hebt: te koop.
